Heftig en snel, maar wel leuk!

Snelheid is wel een woord dat de afgelopen week typeert. Snel, omdat de tijd écht ongelooflijk snel gaat. Een week geleden vertrokken we naar Bandung en verbaasden we ons erover dat onze week in Jakarta zo snel voorbij was gevlogen. Nu verbazen we ons erover dat ook onze week in Bandung ook alweer voorbij is. Nog minder dan 9 dagen te gaan, en de studiereis is zelfs alweer voorbij.

Dat het voelt alsof de tijd zo snel gaat, kan ook zijn omdat bij veel deelnemers bepaalde andere menselijke processen in kleine kamertjes snel zijn gegaan. Daardoor heeft niet iedereen het volledige programma kunnen meedraaien deze week. Zelf ben ik ook tweeëneenhalve dag in het hotel gebleven. Na de korte nachtjes en ons volle programma, vond mijn lichaam dat ik toch even moest bijkomen.

Het was dus ook een vrij heftige week. Waar iedereen in Jakarta nog een beetje in de vakantiemodus zat, en je eigenlijk gewoon geleefd werd, lukte dat de tweede week minder goed. Het zwembad en de spa in het hotel leken daarom een heerlijk vooruitzicht. Het zwembad bleek dit ook te zijn: heerlijk verkoelend en ontspannend en ik heb mijn afstudeercadeautje (nieuwe onderwatercamera) kunnen testen. De spa was alleen een ander verhaal... Omdat je hier een full body package voor 30 euro kon doen (incl. massage, body scrub, body mask en bad), besloot ik nadat we zondag een wandeltocht naar een vulkaankrater hadden gemaakt, die twee uur durende behandeling te ondergaan. Het leek me heerlijk ontspannend. De masseuse had alleen een ander idee van ontspannend... Na een half uur marteling gaf het amper Engels sprekende meisje me eindelijk het codewoord "No strong? No strong?" door, waarna het iets beter werd. Verder bleek ze nog de zinnen "You married?" en "single?" te kennen. Gelukkig begreep ze ook mijn "No, boyfriend", anders had ik misschien wel een "happy ending" aangeboden gekregen. Bij één van de jongens besloot de masseuse op een gegeven moment haar kleren uit te trekken. Zij kende tevens de zin "You want blow job?". Het kan allemaal hier in Indonesië....

Naast alle heftige massages en toiletbezoeken, heb ik wel een erg leuke tijd gehad in Bandung. De stad staat bekend als het Parijs van Java, en dat merk je. Na het drukke en smerige Jakarta, was het mooiere, schonere en koelere Bandung een hele verademing. Ook hebben we een leuke spelletjesavond gedaan waarbij we met de hele groep hebben geweerwolfd. Met onheilspellende muziekjes op de achtergrond en mysterieuze commentaren, hebben spelleiders Koen en Arianne er een spannend spektakel van gemaakt. Ook hebben we universiteiten bezocht (ik maar eentje), en daar was het contact met de studenten ook erg leuk! Iedereen is hier echt supervriendelijk en wij zijn met onze blanke huid en blonde haren ook een hele bezienswaardigheid. Het zijn daarnaast allemaal Facebook-fanatici, dus we waren nog niet onderweg naar het hotel en ik had er alweer 2 nieuwe Facebookvrienden bij. Dit geldt blijkbaar ook voor het hotelpersoneel. Bij het uitchecken vanochtend kreeg ik de vraag "Do you want tot be my friend?", "Uhh, yeah sure!" (blijkbaar hadden we een band opgebouwd, die vele keren dat ik om een extra wc-rol vroeg).

Het enige dat eigenlijk niet heel snel gaat, is de trein van Bandung naar Yogya, waar we op moment van schrijven inzitten. Enerzijds is dat fijn, omdat we daardoor kunnen genieten van het prachtige uitzicht op het groene berglandschap en de rijstvelden waar we doorheen rijden. Anderzijds mag het allemaal wel iets sneller, omdat een van de deelnemers behoorlijk ziek is en bij aankomst direct door gaat naar het ziekenhuis. Hoewel de trein vrij luxe is, een airco heeft en vol zit met behulpzame andere Nederlanders, is dit schommelende geval zonder modern toilet niet bepaald ideaal als je diarree, koorts en uitdrogingsverschijnselen hebt.

Hopelijk gaat het snel iets beter en kunnen we met zijn allen genieten van onze laatste week Yogyakarta en Bali. Het programma is voor deze laatste week een stuk rustiger: op de planning staan alleen nog een paar projecten van Martha Tilaar en een bezoek aan het weeshuis Panti Asuhan Salam (waar we meer dan duizend euro voor hebben ingezameld). Verder is het vooral cultuur snuiven, ontspannen, drie verjaardagen vieren en hebben we dinsdag zowaar onze eerste hele vrije dag!

Liefs, Lisanne