Haaien, draken en reuzenspinnen

Alweer twee weken geleden eindigde de studiereis en begon ik aan mijn vijf weken "echte vakantie" in Indonesië. Deze vakantie heb ik samen met Laura (een ander meisje van de studiereis) op 28 juli ingeluid met een duik in Padang Bai in Bali. Tijdens het duiken en snorkelen hebben we het prachtige koraal en de kleurige vissen van Bali mogen aanschouwen. We hebben zelfs een haai (white reef shark) van meer dan een meter lang gezien!! Heel wat anders dan de paar Baarsen die Mark en ik tijdens onze brevetduiken in de Vinkeveense Plassen hebben gezien!

Helaas hield mijn onderwatercamera het door een fabriekfout onder water toch niet vol, en hebben we geen foto's als bewijs... 'S avonds hebben we gelukkig nog wel een nieuw exemplaar op de kop kunnen tikken, dus heb ik met alle gemak zo'n 1000 foto's in Flores kunnen maken.

Op deze foto's zijn onder andere de prachtige landschappen van het eiland te zien. Het bestond uit enorm veel bergen bedekt met veel groen. Dit zorgde voor fantastische uitzichten op valleien, rijstvelden en kleine dorpjes. Zelfs vanaf het kleine vliegveld in Ende had ik al een geweldig uitzicht. Bij aankomst - met natuurlijk weer een uur vertraging - werd ik door mijn gids, Mr. Jack en chauffeur, Mr. Aleksander opgewacht. Via wegen die ons door de prachtige rijstvelden leidden, reden ze mij naar het kleine dorpje Moni. Het verblijf in het vrij primitieve hotel was maar kort: we kwamen rond 19 uur aan en om 4 uur 's ochtends vertrokken we alweer om een wandeling te maken naar de drie vulkanische meren van het Kelimutu National Park. Vanaf de top had ik een - wederom prachtig - uitzicht op de zonsopgang en de drie meren die elk een andere kleur hadden (lichtblauw/wit, donkerblauw en zwart). Nadat de zon was opgestegen, werd ik verwend met een heerlijke banana pancake als ontbijt!

Daarna was het weer tijd om verder te gaan: via the blue stone beach bij Ende naar het dorpje Riung aan de Noordkust van Flores. Opvallend was dat hoe verder we over de slecht begaanbare wegen richting het Noorden trokken, hoe droger het landschap werd. De kleuren veranderden van donkergroen in oranje/bruin. Maar, het was alsnog prachtig! De volgende dag in Riung stond een snorkeltocht naar het natuurpark "the 17 islands" op het programma. Dit park bestaat in werkelijkheid uit 21 eilanden, maar de Indonesiërs vonden 17 een mooier getal... De niet-Engelssprekende gids van Anna en Irvine, een Duits stel dat in dezelfde accommodatie overnachtte, had hun boot niet helemaal goed geboekt, dus sloten zij bij mij aan. Hoewel mijn gids zich daarvoor bleef verontschuldigen, vond ik het eigenlijk best een fijne afwisseling van gezelschap. De gids en chauffeur waren best aardig, maar iets té aanwezig, af en toe onverstaanbaar en hoewel "you're so pretty!!" horen best vleiend is, begint dat na een paar keer toch wel vermoeiend te worden...

Na een gids- en chauffeurvrije dag waarbij we onbewoonde paradijselijke eilanden hebben bezocht, kleurige koraalriffen en bijzondere vissen hebben aanschouwd (geen haaien dit keer, maar wel zeesterren en zee-egels) en genoten hebben van een tropische barbecuelunch, was het de volgende dag tijd voor de rit naar het stadje Bajawa. Deze rit ging over een nog onbegaanbaardere weg, waardoor onderweg een van de banden knapte. Gelukkig bleek chauffeur Aleksander ook monteurskills te hebben en wist hij de band binnen een kwartier te verwisselen voor een nieuwe. In Bajawa aangekomen kwamen we Anna en Irvine weer tegen. Zij bleken er niet met "slechts" een lekke band vanaf te zijn gekomen: hun auto was over de kop gevlogen... Gelukkig was het goed afgelopen en zijn ze daarna met een andere chauffeur en Duitssprekende gids verder getrokken. In Bajawa heb ik nog een traditioneel dorpje bezocht en heb verder vooral gerelaxt en gelezen. De volgende dag gingen we door naar Ruteng, daar was niet heel veel spannende te beleven, dus naast het reizen bestond ook die dag vooral uit uitrusten in het nonnenklooster waar ik verbleef. De volgende dag gingen we namelijk op naar Labuan Bajo, het havenstadje van waaruit de boten naar Komodo en Rinca vertrekken.

In Labuan Bajo heb ik op eigen houtje het stadje en de haven verkend en heb me daarna opgefrist in mijn luxe hotelkamer. De volgende ochtend was het weer vroeg opstaan: 5:30 uur zouden we richting de eilanden Komodo en Rinca vertrekken om daar de Komodo-varanen te spotten. De gids was echter een half uurtje te laat en ook de bootcrew was er nog niet klaar voor: anderhalf uur later dan gepland vertrokken we dus pas echt. Ach, het blijft Indonesië... Na een boottocht van 4 uur arriveerden we op Komodo. Tijdens de trekking heb ik naast vele herten, twee babyvaranen (van ongeveer 1 meter) en vijf volwassen Komodo "draken" (van 2 à 3 meter) gezien. Volgens de gids had ik behoorlijk geluk gehad! Het is namelijk het paarseizoen (twee varanen vonden het overigens nodig om dit even te demonstreren), waarbij de meeste vrouwtjes zich verstoppen voor de mannetjes. De man/vrouw verhouding is daar namelijk ongeveer 3 op 1; arme vrouwtjes... Na de nodige souvenirtjes gekocht te hebben, ging de boot door naar het eiland Rinca. Daar heb ik nog een trekking gedaan waarbij ik nog één babyvaraan heb gespot en één vrouwtjesvaraan die een nest aan het graven was. Verder werden we vergezeld door een enorme regenbui en kwam ik helemaal doorweekt aan op de boot. Die avond sliep ik gelukkig weer in een luxe hotel met een warme douche, dus ik kon weer helemaal bijkomen om me klaar te maken voor de reis naar Jakarta de volgende dag.

Die reis ging natuurlijk weer gepaard met de nodige vertraging, maar uiteindelijk was het iets na 1 uur 's nachts dan eindelijk zover: Mark en ik konden elkaar weer in elkaars armen sluiten! Snel naar het hotel, douchen en slapen, want tijd om bij te komen was er niet: 7 uur gingen we alweer op weg naar Kalimantan. Ook dit vliegtuig had vertraging, waardoor we uiteindelijk rond 14 uur aankwamen op de luchthaven van Pangkalan Bun. Daar werden we opgewacht door onze gids voor de komende vier dagen: Eco. Eco is een negentienjarige jongen die erg goed was in Engels en veel wist over de Orang Utans en de omgeving van het Tanjung Puting Park. We vonden hem een erg plezierige en humorvolle gids die duidelijk ook veel om de apen en de natuur gaf. Eco bracht ons naar de boot, waar kapitein Kusuma, assistent Ari en kokkin Itun ons zaten op te wachten. Op de schone en goed onderhouden boot werden we verwend door een heerlijke lunch. Na de lunch hebben we nog een bezoek gebracht aan een dorpje aan de rivier, waar Eco ook opgegroeid was. Toen het begon te schemeren, mochten we opnieuw van Ituns geweldige kookkunsten genieten, ditmaal bij kaarslicht! Ondertussen bereidden Kusuma en Ari onze slaapplek voor: een romantisch tweepersoonsbed met klamboe op het dek van de boot.

De volgende drie dagen hebben we bezoeken gebracht aan drie voederplaatsen, hebben we een trekking door de jungle gemaakt en hebben we vele (wilde en semi-wilde) Orang Utans en andere apen gezien. Het was erg indrukwekkend om de grote alfamannetjes van dichtbij te zien en erg schattig om de soms ietwat brutale babyaapjes te mogen aanschouwen. Naast de vele (mens)apen, hebben we nog wat vogels, grote en kleine termieten en zelfs nog een tarantula gezien! Ook mochten we steeds weer genieten van een heerlijk ontbijt, lunch en avondeten bij kaarslicht en werden we tussendoor verwend met Ituns Pisang Goreng. Er werd goed voor ons gezorgd! Wat het ook erg leuk maakte was het contact met Eco. Hij was erg open en toegankelijk (maar niet té). Zo vertelde hij over hoe hij als gids aan het werk was gegaan, hoe hij zo bijdraagt aan de opleidingskansen van zijn broertje en zusje en dat hij zijn zevenjarige zusje Engels aan het leren is. Voor ons was het wel echt een confrontatie met dat het het echt uitmaakt waar je geboren bent. Het is een slimme jongen, maar omdat zijn ouders het niet konden betalen, heeft hij zijn high school niet kunnen afronden en is hij op zijn veertiende aan het werk gegaan. Was hij in Nederland geboren, dan had hij nu Geschiedenis kunnen studeren, zoals hij zou willen als dat ooit zou lukken. En waar wij in Nederland dromen van een wereldreis, droomt hij ervan om ooit naar Papua te reizen en daar twee weken in de jungle te kamperen. Als twaalfjarig jochie had hij dit ook in Kalimantan gedaan, maar door ontbossing is dat daar niet meer mogelijk. De openheid waarmee Eco dit vertelde (maar niet zodanig dat het ongeloofwaardig was), gaf de sowieso al fantastische riviercruise door de Jungle voor ons een extra bijzonder tintje. We zouden hem dan ook van harte aanbevelen als gids bij iedereen die nog eens van plan is deze trip te maken! (enjoyinborneo@gmail.com; +6285705602924; +6281250163454)

Helaas is onze cruise drie dagen geleden alweer ten einde gekomen en hebben we ons na vier dagen eindelijk kunnen schoon schrobben in een hotelletje in Surabaya. Want hoewel op de boot wel een (Westerse) wc en douche aanwezig waren, was het douchewater afkomstig uit de (niet erg schone) rivier. We stonken dus behoorlijk! Daarna zijn we via trein, veerboot en taxi naar Permuteran (in Bali) gegaan en hebben we daar twee duiken gemaakt (en onder andere een zeeschildpad gezien!). Gisteravond zijn we aangekomen in Lovina, hebben toen van heerlijke cocktails voor 2 euro genoten en zijn vanochtend om half zes opgestaan om dolfijnen bij zonsopgang te spotten. Nu zijn we na alweer een week met z'n tweetjes voor het eerst even lekker aan het nietsen bij ons hotel en we gaan straks relaxen aan het strand. We genieten dus volop!

Liefs, Mark en Lisanne